Counting Down
Onze teller staat al op 11 uur 20 minuten, ik begin wat zenuwachtig te worden, begin van heel wat mensen afscheid te nemen, dit vind ik wel lastig, maar ik weet welke leuke tijden me te wachten staan die me waarschijnlijk heel men leven zullen bijblijven, dus ik blijf toch uitkijken naar ons vertrek.
Ik wou graag iedereen die hier een bezoekje brengt bedanken en vooral Drientje en de Phillip voor hun leuke reactie op het vorige tekstje.
En ik zou graag iedereen alvast willen bedanken die deze reis mogelijk hebben gemaakt: eerst en vooral mijn ouders voor de mentale (en financiële steun), de rest van mijn familie (broer, zus, bomma en bompa, mijn tante (door wie ik op dit idee ben gekomen, zij maakte vroeger namelijk een gelijkaardige reis), ...)
en vooral Vincent (en zijn ouders om hem zo vrij te laten om hem met mij op dit avontuur te laten vertrekken).
Ik weet nog dat ik reeds in het eerste middelbaar met dit idee in mijn hoofd zat, ik weet het een gek idee, zeker voor een twaalfjarige, ... In het derde middelbaar maakte ik een fietstocht met Jimmy, David en Vincent. Toen vertelde ik voor het eerst over een dergerlijke tocht naar de Verenigde Staten, wanneer we waren afgestudeerd. Ze waren allen enthousiast (Vincent bekeek het nuchter en zei dat hij het nog niet wist of het zou uitkomen en of hij de toestemming zou krijgen), maar David was ervan overtuigd om meer te gaan, dit bleef ook het plan, totdat David melde dat hij toch niet zou meegaan (in augustus 2005), ik vond dit uiteraard zeer spijtig, maar begreep hem wel (molletje dit is natuurlijk allang vergeten e). Gelukkig was er Vincent nog, met hem bracht ik reeds in het derde een opdracht voor de klas voor Engels, waar voor het eerst een dergelijke tour ter sprake kwam. Waarschijnlijk dacht toen heel de klas dat er toch nooit iets van in huis zou komen, maar in 6WeWi maakten we nog steeds spreekbeurten over de States, dit idee is nooit verdwenen, het is steeds één van m'n vele dromen gebleven, maar wel een belangrijke! Dus alvast bedankt Vincent, ik hoop dat we vanaf morgen samen de tijd van ons leven beleven.
Aan iedereen de groeten, ik mis jullie nu al, Kurt.
"Everyone dreams, ... , few get the opportunity to live them!"
Ik wou graag iedereen die hier een bezoekje brengt bedanken en vooral Drientje en de Phillip voor hun leuke reactie op het vorige tekstje.
En ik zou graag iedereen alvast willen bedanken die deze reis mogelijk hebben gemaakt: eerst en vooral mijn ouders voor de mentale (en financiële steun), de rest van mijn familie (broer, zus, bomma en bompa, mijn tante (door wie ik op dit idee ben gekomen, zij maakte vroeger namelijk een gelijkaardige reis), ...)
en vooral Vincent (en zijn ouders om hem zo vrij te laten om hem met mij op dit avontuur te laten vertrekken).
Ik weet nog dat ik reeds in het eerste middelbaar met dit idee in mijn hoofd zat, ik weet het een gek idee, zeker voor een twaalfjarige, ... In het derde middelbaar maakte ik een fietstocht met Jimmy, David en Vincent. Toen vertelde ik voor het eerst over een dergerlijke tocht naar de Verenigde Staten, wanneer we waren afgestudeerd. Ze waren allen enthousiast (Vincent bekeek het nuchter en zei dat hij het nog niet wist of het zou uitkomen en of hij de toestemming zou krijgen), maar David was ervan overtuigd om meer te gaan, dit bleef ook het plan, totdat David melde dat hij toch niet zou meegaan (in augustus 2005), ik vond dit uiteraard zeer spijtig, maar begreep hem wel (molletje dit is natuurlijk allang vergeten e). Gelukkig was er Vincent nog, met hem bracht ik reeds in het derde een opdracht voor de klas voor Engels, waar voor het eerst een dergelijke tour ter sprake kwam. Waarschijnlijk dacht toen heel de klas dat er toch nooit iets van in huis zou komen, maar in 6WeWi maakten we nog steeds spreekbeurten over de States, dit idee is nooit verdwenen, het is steeds één van m'n vele dromen gebleven, maar wel een belangrijke! Dus alvast bedankt Vincent, ik hoop dat we vanaf morgen samen de tijd van ons leven beleven.
Aan iedereen de groeten, ik mis jullie nu al, Kurt.
"Everyone dreams, ... , few get the opportunity to live them!"
posted by Unknown at 2:24 PM
2 Comments:
Héééééj Amerikaantjes!!
Amai, het grote avontuur is begonnen... MAAR eerst en vooral toch nog ff iets belangrijk zeggen:
VINNIIIIIIIIIIIIIIIE GELUKKIGE VERJAARDAG!!! Maak er een geweldige dag van, je maakt hem zelfs twee keer mee zeker, één keer op 't vliegtuig en dan nog een keer in Amerika? Alé hij wordt in ieder geval verlengd dacht ik hé? Geniet ervan!! 18, da's ni mis! We vieren het wel in september he, dan is 't wel 18-en-1-maand, ma kom:)
Kusjes
Drieniiiiiiiiiiiie
Happy Birthday to yoooouuu, happy birtday to yoooouuuu.
Eindelijk volwassen (qua leeftijd toch :D , in Europa dan toch, want je weet het hé Vincent, geen alcohol onder de 21 ;) ).
De grote droom is dus nu begonnen, ik heb nog niets gehoord van ongelukken dus ik veronderstel dat jullie veilig zijn aangekomen in New Hampshire.
Ik kan nu wel zeggen amuseer u een beetje, maar ik ben er zeker van dat dat geen probleem zal zijn.
Groeten,
Phillip
Post a Comment
<< Home